، ترمینال ۵ فرودگاه Heathrow می‌باشد. در روز افتتاحیه، 28 مارس 2008،«سیستم حمل و نقل چمدان» از کار افتاد و تقریباً 300 پرواز داخل و خارج از فرودگاه هیترو در پنج روز اول لغو شد. یعنی 36584 مسافر این وضعیت را تجربه کردند.در ۳۰ مارس ۲۰۰۸، Jonathan Russell در تلگراف نوشت: «فراموش نکنید که تحویل ساختمان 4.3 میلیارد پوندی، بزرگترین سازه تک دهانه در اروپا، به موقع و با بودجه تعیین شده انجام شد، همیشه در انظار عمومی، پروازهای لغو شده و گم شدن چمدان بیشتر به چشم می‌آید و سروصدا به پا می‌کند.»
زمانی که خبر شکست افتتاح ترمینال ۵ با وجود سهامداران کلیدی در آن منتشر شد، این واکنش Russell جای تعجب داشت. وی در ادامه گفت: «معماران اصلی ساختمان، راجرز استیرک هاربر و شُرکا معتقد هستند که آن بخش از پروژه که برعهده آنان بوده است را کامل به اتمام رسانده‌اند. مالک فرودگاه، BAA، می‌تواند دلیل بیاورد که پیمانکاران، کار خود را پنجشنبه گذشته تحویل داده‌اند.»سپس این خبر منتشر شد که پرسنل حمل بار فاقد آموزش لازم برای راه‌اندازی ترمینال جدید بوده‌اند و پرسنل کافی جهت خدمت‌رسانی به حجم بالای مسافران درنظر گرفته نشده‌بود. برخی از عوامل تشدیدکننده شرایط، پیش پا افتاده بود. مثلا کارمندان ترمینال۵ نمی‌توانستند جهت رفتن به پارکینگ مسیریابی کنند و یا تأخیر در جذب کارکنان جدید این بخش جدید و عدم آشنایی کارکنان به سیستم، از این دسته عوامل نابسامانی بودند. (برای تجزیه و تحلیل کامل به این آدرس مراجعه نماییدپ http://news.bbc.co.uk/1/hi/7318568.stm )
علائم جاده ظاهراً در خارج از ترمینال واضح نبود و مردم گفتند که یکی از جهت‌ها جهت راهنمایی مسیر داخل ترمینال اشتباه بود. ظاهراً با ورود اولین مسافران، همه میزهای پذیرش بسته بودند و از آنجا، اوضاع لحظه به لحظه بدتر شد، زیرا اثر تجمعی اشتباهات فنی و مدیریتی منجر به مفقود شدن حدود 23205 چمدان در آخر هفته اول گردید و پرواز برخی هواپیماها بدون چمدان‌های آن پرواز صورت گرفت.در مقابل، ترمینال 3 پکن که سه برابر ترمینال 5 ظرفیت داشت و با نصف هزینه ترمینال ۵ ساخته شده‌بود، در 26 مارس 2008 بدون یک نقص افتتاح شد. تحلیلگران می گویند که ترمینال ۳پکن به آرامی افتتاح شد زیرا مقامات فرودگاه می‌دانستند که چگونه می‌توانند چنین اقدام بزرگ و پیچیده‌ای را که صدها نفر را درگیر می‌کرد، سازماندهی کنند (Poppendieck, 2011).
مدیران ترمینال 5 سیستم‌های فنی را با استفاده از شبیه‌سازی آزمایش کردند و فقط یک تمرین چند هفته قبل از افتتاح ترمینال با 2000 مسافر آزمایشی انجام دادند. این مسافران آزمایشی مجبور بودند از کلاه‌های ایمنی استفاده کنند زیرا ساخت و ساز به پایان نرسیده بود و بنابراین همه سیستم‌ها نتواست در شرایط واقعی آزمایش شود. از سوی دیگر، در پکن، تمرینات دو ماه قبل از افتتاح در زمانی که ساخت و ساز به پایان رسیده بود، آغاز شد. مدیران سه تمرین از ۸۰۰۰ تمرین را در پایان فوریه ترتیب دادند. یک هفته بعد، شش شرکت هواپیمایی محلی استفاده از ترمینال 3 را به صورت آزمایشی آغاز کردند، به طوری که، هنگامی که ترمینال در پایان ماه مارس افتتاح شد، مشکلات بسیار کمی رخ داد.
رئیس اتحادیه کارگری به نام Iggy Vaid در شهادت خود در مجلس عوام بریتانیا گفت که کارگران نگرانی های خود را با مدیریت در مورد سیستم ها مطرح کرده‌بودند و پاسخ مدیریت این بود که مهندسان فرآیند درگیر موضوع هستند. همه تصمیمات توسط افرادی گرفته می‌شد که در راه‌اندازی و دایر کردن سیستم‌ها دخالتی نداشتند. افرادی که سیستم را راه‌اندازی می‌کردند و در اجرای کار دخالت داشتند، نادیده گرفته شدند. وی همچنین گفت: «کارکنان را به هتل می‌بردند و با اسلاید و فیلم درباره کار به آن‌ها آموزش می‌دانند. سپس به مدت سه روز به آن‌ها درباره پوشش یک منطقه بزرگ به بزرگی پارک Hyde آموزش دادند. دو روز از این مدت به تقسیم‌بندی این افراد و قراردادن آن‌ها در زيرمجموعه یک مربی اختصاص پیدا کرد تا وی به تیم خود x,y و z را نشان دهد و بگوید از کجا وارد و خارج شوند. اما چیزی که کم بود تمرین عملی بود. این اصلا کافی نبود.»